رمز پیروزی در جنگ نرم

طی سال‌های اخیر فعالیت‌های هنری در حوزه بسیج با رشد چشمگیری روبه‌رو بوده است. این فعالیت‌ها بیشتر حوزه اجرایی و ارتقایی را در بر گرفته است. از یک سو با رویدادها و جشنواره‌هایی همچون تئاتر بسیج و... روبه‌رو بوده‌ایم که نقشی اساسی در فرهنگ‌ سازی عمومی داشته‌اند و از سوی دیگر باید به کشف و معرفی هنرمندان این حوزه اشاره کرد که در بستری که توسط سازمان بسیج ایجاد شد، رشد کردند و به عنوان یک هنرمند مطرح به جامعه معرفی شده‌اند. دکتر حسین قنادیان رئیس سازمان بسیج هنرمندان از فعالیت‌های اخیر این حوزه می‌گوید.

آقای قنادیان، شاید اولین سؤالی که پس از شنیدن نام سازمان بسیج هنرمندان به ذهن متبادر می‌شود این باشد که تفاوت این سازمان با سایر بخش‌های بسیج و تصور رایجی که از بسیجیان در بین مردم وجود دارد، چیست؟

بسم‌الله الرحمن الرحیم. براساس سازماندهی‌های صورت گرفته که برابر مقتضیات روزگار ماست، بسیج برای نیل به حداکثر کارایی یک تقسیم کاری را به وجود آورده که براساس آن مقرر است، اقشار مختلف اجتماعی براساس شغل، پیشه و توانمندی و نظایر آن برای مبارزه با تهدیداتی که کشور را در دوره جدید به مخاطره می‌اندازد، گرد هم بیایند و در دنیایی که همه چیز به سمت تخصصی‌تر شدن است، عشق و تعهد خود به اسلام و ایران را به نحوی مؤثرتر تبدیل به خدمت اجتماعی کنند.

نگاه سازمان بسیج هنرمندان برای همکاری یا جذب و گزینش همکاران خود از میان هنرمندان بر چه اصولی استوار است؟

در واقع نگاه سازمان بسیج هنرمندان برای همکاری با هنرمندان نگاه کشفی است. یعنی ما در پی شناخت بسیجی هنرمند هستیم تا اینکه منتظر باشیم هنرمند برای همکاری به سراغ ما بیاید. این هم از آنجا نشأت می‌گیرد که نگاه ما به بسیجی همان نگاهی است که رهبر حکیم انقلاب اسلامی به ما آموخته‌اند. به همین دلیل بسیجی بودن از نظر ما داشتن مجموعه‌ای از صفات مانند تعهد به اسلام، انقلاب و پیشرفت کشور است. ما برای سازماندهی همکاری با هنرمندان این امر را در نظر داریم و به همین دلیل هر کسی را که واجد چنین صفتی بدانیم به سراغش می‌رویم و دستان او را به عنوان یک بسیجی می‌فشاریم.

قطعاً کار شما تربیت هنرمند نیست. پس برای هنرمندان عضو و سایرینی که با آنها تعامل دارید چه کاری انجام می‌دهید؟

در ادبیات فارسی، یک مصراع ارزنده داریم که شاید گویاترین کلمه درباره کار این روزهای بسیج هنرمندان باشد، این مصرع این است: «آب کم جو تشنگی آور به دست». به نظر ما اگر همه هنرمندان عزیز کشور ما هم وضعیت کنونی کشور در برخورد با نبرد ناجوانمردانه‌ای که در دل آن قرار دارد را بدانند، همان برخوردی را خواهند داشت که از یک بسیجی در عرصه فرهنگ انتظار می‌رود.

به همین دلیل وجهه همت اصلی بسیج هنرمندان بر این آگاهی بخشی متمرکز است تا صرفاً تولید یک سری آثار هنری که قاعدتاً در سایر مراکز هنری کشور نیز به وفور انجام می‌شود. به همین دلیل هم اهم کارهای این روزهای بسیج هنرمندان در سراسر کشور تولید محتوای فکری است و در این راستا فعال‌سازی کانون‌های بسیج هنرمندان در قریب به 400 شهرستان، برگزاری جشنواره‌های تخصصی، حمایتی از آثار هنرمندان، چاپ کتاب، مدیریت روزنامه مجازی هنر، تشکیل کانون‌های تفکر، جلسات هم اندیشی و... در اولویت فعالیت‌ها قرار گرفته است. گرچه از تولید محصول و مأموریت‌های تشویقی خودمان مانند برگزاری جشنواره‌های معتبر هنری نیز غافل نمانده‌ایم.

سعی دارید در این فرآیند به کجا برسید؟

نقطه مطلوب ما رسیدن به یک شبکه اجتماعی برون‌زا و فعال بین هنرمندان است. گرچه این امر بسیار سخت است. اگر دقت کنیم مهمترین اصل هویتی یک هنرمند تشخص فردی اوست و به همین دلیل این قدر که یک هنرمند در بعد فردی خودش می‌تواند موفق باشد در کل دنیا تشکل‌های صرفاً هنری که بتوانند سازماندهی مشترکی را رقم بزنند نداریم یا کم داریم. شاید راه‌حل این پارادوکس اجتماعی هم تشکیل یک شبکه همفکری و همگرایی تئوریک افرادی باشد که تشخص فردیشان ظاهراً مانع همگرایی‌شان است.

فکر می‌کنید چقدر از این ایده استقبال شود؟

در جوامع مختلف و در جریان جنگ‌های سرزمینی، هنرمندان اولین گروهی هستند که حس‌شان برای دفاع از اعتقاد و میهن‌شان آنها را به سمت دفاع از کشورشان می‌کشاند و در سال‌های جنگ به همین منوال بسیاری از هنرمندان ما به شهادت رسیدند. هنرمندان به خاطر طبع لطیف‌شان زودتر از بسیاری از اقشار برخی ضرورت‌ها را متوجه می‌شوند. امروز هم اگر بتوانیم آنها را به آگاهی لازم درباره وضعیت خطیر جامعه در برخورد با جنگ نرم دشمن برسانیم خود آنها میدان‌دار جنگ نرم هستند و حقیقتاً باید به عنوان افسر و سردار این جنگ پشت سرشان حرکت کرد. به همین دلیل رسالت اصلی ما برای حرکت در این عرصه جلوگیری از غفلت‌هایی است که باعث دور افتادن هنرمند این آب و خاک از ضروریت‌های جامعه‌اش می‌شود.